Kimlik, Kendilik ve “They/Them”: Bir Kez Daha Keşfetmek
Kayseri’nin sessiz sokaklarında, sabahın ilk ışıkları henüz düşmeden, ben ve içimdeki binlerce duygudan sadece biri bile uyanmamıştı. Üzerimdeki o ağır sessizlik, bazen sanki dünyada yalnızca ben varmışım gibi hissediyordum. Kimim ben? Nereye aitim? Bunu sormak cesaret isterdi belki de, ama galiba bir zamanlar bu sorulara hiç cevap aramadım. Şimdi, “They/Them” kelimelerini duymaya başladığımda, bir şeyler değişti, sanki yerimden doğrulmuş gibiydim. Bunu önce anlamadım, ama çok geçmeden ne demek olduğunu keşfettim.
Bir Anlık Duraklama: They/Them Ne Demek?
Bir akşam, bir arkadaşım bana, “Benim için ‘they/them’ kullanabilir misin?” dedi. O anı tam hatırlıyorum. Ellerim cebimdeydi ve biraz garip bir şekilde bakıyordum. Hani hiç bilmediğiniz bir şeyi duyduğunuzda yaşadığınız o donakalmışlık var ya, aynen öyle bir his. Duyduğum şeyin anlamını hemen araştırdım, çünkü gerçekten merak etmiştim. “They/Them” demek, aslında sadece bir dil meselesi değil. Bir kimlik meselesi, bir varlık meselesi. Bazı insanlar, geleneksel cinsiyet kalıplarına uymuyorlar. Ve “they/them” bu insanların kimliğini anlatmak için kullanılan zamirler.
İlk başta, biraz kafam karıştı. Nasıl olabilirdi ki? Bir insan, kendini yalnızca “onlar” olarak tanımlayabilir miydi? Ama sonra, derinlere indim ve bu kavramı içselleştirdim. İçinde kaybolduğumdu bir yolculuktu bu. Kimliğimi, duygularımı ve en önemlisi kendimi tanımam için bir fırsattı.
Bir Sohbet, Bir Fikir Değişimi
Ertesi gün, bir kafede oturuyordum. Bütün gözlerim pencerede, ama kafam hâlâ orada değildi. Arkadaşım da yanı başımdaydı. O, bazen zor olan ama aynı zamanda büyülü olan bir insandı. “They/them, ne demek?” diye sordum ona, çünkü kafam hala biraz karışıktı. Gülümsedi, “Bunu sana açıklayabilirim. Ama önce senin hislerini anlatmam gerek. Hani bazen kendini her şeyden ayrı hissedersin ya, ya da ait olmadığın bir bedende gibisin. İşte bazı insanlar da tam olarak bunu hissediyorlar. Kendilerini erkek ya da kadın olarak tanımlayamıyorlar. Onlar ‘they/them’ olurlar.” dedi.
Ve o an her şey yerli yerine oturdu. Gerçekten hissettiğim gibi. Kendimi bazen bir tarafa, bazen diğerine ait hissediyordum. Ama bir o kadar da sanki bir yerlerde eksikmişim gibi.
Bir Duygu Patlaması: Kendi Kimliğimi Keşfetmek
O günden sonra, “they/them” benim için sadece bir zamir değil, bir özgürlük simgesi haline geldi. Kendi kimliğimi keşfetme yolunda attığım ilk adımdı. O akşam, Kayseri’nin sokaklarında yürürken içimde bir şeyler değişti. Kendimi daha rahat, daha özgür ve daha gerçek hissettim. Belki de yıllardır üzerine düşünmediğim kimliğimi, bu basit ama anlamlı kelimelerle biraz daha derinlemesine keşfetmeye başladım.
Kayseri’nin kalabalık caddelerinde, insanlara “They/Them” demek ne kadar doğal olursa olsun, bu kelimeleri kabul etmek, insanlara yeni bir bakış açısı kazandırmak kolay değildi. Toplum, genellikle bu tür kavramlara yabancıydı. Yine de içimde bir umut vardı. Bir şeylerin değişmesi gerektiğini hissediyordum. Belki bir gün, Kayseri’nin sokaklarında, herkes kimliğini özgürce anlatabilir, her insan, her “they” ya da “them” kendini en gerçek haliyle ifade edebilirdi.
Umut ve Kaygı Arasında: Kendimle Barışmak
Bir sabah, Kayseri’nin en yüksek tepesine bakarken, bu defa çok daha farklı bir şey hissettim. Belki de tüm bu duygular, tüm bu kimlik arayışım, bana yalnızca bir şey öğretmişti: İnsan, kim olduğunu ne kadar çok ararsa, aslında o kadar çok bulur. Kimlik, kelimelerle sınırlı değildi, ama yine de bazen o kelimeler, en doğru şekilde kendini tanımlamamıza yardımcı oluyordu.
Beni anlayan, bana “they/them” diyen birileri olduğunda, bu dünyada yalnız olmadığımı hissettim. Kimliğimi onlarla buluşturabilmek… İşte tam bu noktada özgürleşiyordum.
Sonuç: Kendini Tanımak ve Kabullenmek
“They/them” sadece bir kelime değil, bir yolculuktu. Bu yolculukta yaşadığım tüm duygular -hayal kırıklığı, heyecan, umut- birbirine karıştı. Belki de yıllardır birilerini bekliyordum, ya da belki de ben kendi kimliğimi önce kabullenmeliydim. Her şeyin sonunda öğrendim ki: Kendini tanımak, en önce başkalarına anlatmaktan çok daha derin bir şeydi. Bu yolculuk bittiğinde, sadece bir zamir değil, bir kimlik ve özgürlük kazanmıştım.
Kendi yolumu bulduğumda, “They/Them” aslında yalnızca bir başlangıçtı.